Είναι κοινό «μυστικό» πως το έργο το οποίο καλείται να αναλάβει ένας παιδαγωγός είναι υψηλό και απαιτητικό. Πιο συγκεκριμένα, καλείται να σέβεται, να εκτιμά και να αποδέχεται τα παιδιά.
Να αφιερώνει την προσοχή της σε κάθε παιδί ξεχωριστά, πάντα όμως σε συνάρτηση με τα άλλα παιδιά. Να κατανοεί τη συμπεριφορά των παιδιών στο πλαίσιο των χαρακτηριστικών των σταδίων ανάπτυξής τους αλλά και στο πλαίσιο των αναγκών, αδυναμιών, προβλημάτων, ιδιαιτεροτήτων κλπ.
Του κάθε παιδιού ξεχωριστά. Να φροντίζει για την παροχή στα παιδιά ενός ασφαλούς και υγιεινού περιβάλλοντος, καθώς και γα την προσεκτική επίβλεψή τους. Να προωθεί τη μάθηση προσφέροντας στα παιδιά μια ποικιλία εμπειριών, υλικών και ιδεών για εξερευνήσεις και ανακαλύψεις σε διάφορους τομείς και γνωστικά αντικείμενα, σύμφωνα με τις ανάγκες, τα ενδιαφέροντα και τις δυνατότητές τους, όπως γλώσσα, μαθηματικά, κοινωνική αγωγή, φυσικές επιστήμες, εικαστικά, δραματική τέχνη, φυσική αγωγή, μουσική και πληροφορική.
Να καθοδηγεί τα παιδιά και να συνεργάζεται με αυτά κάνοντάς τους προτάσεις, ερωτήσεις ή προσφέροντάς τη βοήθειά της, όταν τη χρειάζονται, επιλέγοντας το πότε και το πώς θα παρέμβει. Να προωθεί τη συνεργασία και την αλληλοβοήθεια των παιδιών, να τα βοηθάει στην τήρηση των κανόνων, στον έλεγχο της επιθετικότητας τους και στην επίλυση των συγκρούσεών τους με κοινωνικά αποδεκτούς τρόπους.
Να ενθαρρύνει τα νήπια να ενισχύσουν την αυτοαντίληψη και την αυτοεκτίμησή τους και να αποκτήσουν μια θετική αυτοεικόνα αλλά και ανοχή για τους άλλους, των οποίων οι απόψεις μπορεί να διαφέρουν από τις δικές τους να κάνει καθημερινά συστηματικές παρατηρήσεις και καταγραφές όσων λένε ή κάνουν τα παιδιά, με σκοπό τον καλύτερο σχεδιασμό αλλά και την αξιολόγηση του προγράμματος, καθώς και την ανακάλυψη ενδιαφερόντων, κλίσεων ή δυσκολιών των παιδιών.
Να επικοινωνεί και να συνεργάζεται με τους γονείς. Και αυτή η συνεργασία δεν είναι κάτι που εμφανίζεται ως δια μαγείας, αλλά κτίζεται σταδιακά, σε καθημερινή βάση, μέσα από τον αμοιβαίο σεβασμό και εμπιστοσύνη.
